اِک سِنگا گھوڑا۔۔۔۔۔٭بالاں واسطے ناول/ قسط(2)٭

"اچھا! جِنا چِر تائیں اوس نوں سُن نہیں لیندا تُوں جان ای نہیں سکدا ،انج ای اے نا؟"ایس وار ہُن اوہناں میرے ہتھ نوں مضبوطی نال پھَڑیا اتے ورھدے مِینۂ وچ اِی گھروں باہر نِکل پئے ۔اوہ مینوں گھسیٹ نہیں سن رہے۔۔۔۔اوہناں نے کدے انج نہیں کیتا ۔۔۔پر میں اپنے پَیراں نوں جِنا کُوگھسیٹ سکدا ساں گھسیٹ رہیا ساں تاں جو اپنی ناپسندیدگی وکھا سکاں تاں جو اوہ جان سکن کہ میں اَسانی نال نہیں جا رہیاں تے میں اپنا رَوسا وکھا رہیاں ساں کیوں جے اوہ میری اَزادی دے ورودھی ہو کے غضبناک ہوئے پئے سن۔جِویں کہ لوکی ویکھ رہے سن میں اپنی کوشش کرنا بند کر دِتی تے میمنے وانگ اوہناں نال ٹُرنا شروع کر دِتاتے مین روڈ توں لنگھدیاں ٹاؤن ہال تک اَپڑ گئے ساں۔ماں جی ٹُردیاں ٹُردیاں مرکزی بُوہے نوں میرے نال ای لانگھا بنایا تے لائبریری دے وڈے ہال اندر داخل ہو گئے ،میرا کوٹ لاہیا اتے ایس نوں سُکاون لئی جھاڑ یا۔" ہُن تُوں جا ،ٹامس" اوہناں نے میرے والاں نوں سُدھاردیاں آکھیا" میں تینوں لین اِک ڈیڈھ گھنٹے وچ پرت آواں گی،ٹھیک اے نا؟ خوب لطف اُٹھانا تے چنگا بن کے رہی۔" ایہ کہندیاں اوہ چلے گئے۔

میں جھَک رہیاں ساں۔بھاویں میں ویکھ سکدا ساں کہ دُور پرانۂ لائبریری دی نُکر وچ مینوں بالاں دی مجلس لگی ہوئی اے۔بُہتے تاں میرے سکول توں ای سن۔فرانواپنے چِپکے والا نال اوتھے بیٹھا ہویا تے اینا،کرسٹینا،دانی تے اینتونیو توں وکھ کئی ہور وی بیٹھے ہوئے سن۔ایہناں وچوں کوئی وی میری جماعت دا نہیں سی نہ ای میرا مِتر سی۔ہر کوئی میرے توں نِکا سی۔کُجھ اینے نِکے سن کہ بڑی اوکھیائی نال سکول آندے کیوں جے پیو اوہناں نوں نِکے ای سمجھدے رہندے ہن۔میں تے کدے وی ایہناں دا نال بیٹھ کے کہانیاں سُننا نہیں چاہواں گا۔میں فیصلا ای کرن والا ساں کہ اوتھے نہیں رہیا کراں گا،ایہناں توں دُور پہاڑیاں تے جا کے دوڑاں گا تے بعدوں اپنی ماں دا غُصا برداشت کر لواں گامیں بالاں وچکار ہوندی ہلچل محسوس کیتی کہ اوہ کسے شے نوںویکھن دی چاہ کر رہے سن۔یقینی طور تے ایہ کُجھ بُہتا ای دِلچسپ ہونا ای ہونا،مینوں اوہ خاص شے وکھالی تے نہیں سی دے رہی پر اوہ سبھ اوس شے واسطے پاگل ہو رہے سن جس کر کے میں سوچیا مینوں تھوڑا نیڑے چلے جانا چاہیدا اے۔ایس طرحاں میں اپنے آپ نوں لائبریری وچکار لے گیا تے ٹُردیاں ہویاں کتاباں دیاں الماریاں دے کولوں لنگھدیاں پُرجوش ہوئے بالاں دے کول لائبریری دی نُکر وچ اَپڑیا۔

دوجیاں دیاں نظراں توں خُد نوں لکو کے رکھنا چاہندا ساں جس کر کے میں خُد نوں کتاباں دی الماری دےاولھے چُھپا کےاِک فاصلے توں اوہ خاص شے ویکھن لگا جس واسطے بال اُتاولے تے بے چین ہوئے پئے سن۔جِویں ای میں ویکھیا بالاں نے ترتیب نال بیٹھنا شروع کر دِتا ہر کوئی قالین اُتے بیٹھن دی کوشش وچ سی۔فیر ناقابلِ بیان حد تک اوہ چُپ ،اَہِل (ساکن) تے متوجا ہو گئے ہوئے سن۔ایہی اوہ پَل سی جدوں میں اوس نوں بالاں توں پرے کونے وچ پئے نوں ویکھ لیا۔اِ ک سِنگا گھوڑا! سچی مُچی دا اِک سِنگا گھوڑا!اوہ اَہِل بیٹھا ہویا،جس دے پَیراپنے ای وجود ہیٹھاں دَبے ہوئے تے اوس دا سِر ساڈے ول سی۔انج جاپے اوہ سانوں گھُوردا پیا اے۔قسمے، مینوں لگا اوہدیاں اَکھاں میرے تے ہَس رہیاں ہون۔اوہ سارا چِٹا سی جِویں کہ اِک سِنگےگھوڑے ہوندے نیں چِٹا سِر،گردن دے وال،پُونچھ ، جُسا،سوائے اوہدے کالے کھُراں اتے سنہری سِنگ دے اوہ سارا چِٹا ای سی۔اوہدیاں اَکھاں نیلیاں سن تے چمک رہیاں سن۔کُجھ لمحیاں بعد ای مینوں احساس ہویا کہ اوہ سچی مُچی دا نہیں نہ ای جیوندا پیا اے۔اوہ ہِل جُل توں بغیر وی سچی مُچی دا ای لگ رہیا سی پر اوہدی گھُورنی مستقل سی۔

میں خُد نوں احمق جانیا جو اوس نوں اصلی سمجھن لگ گیا ہویا سی۔اِک سِنگے گھوڑے اصلی کدوں ہوندے سن ایہ تاں مینوں جانکاری سی۔ایہ ہُن واضح ہو گیا سی کہ ایہ تاں لکڑ دا گھوڑا سی۔اوس نوں لکڑ توں کشیدا کیتا گیا تے رنگ روغن وی لایا گیا سی۔پر جِویں ای میں اوس دے نیڑے ہو کے ویکھیا تاں انج لگے جیوں اوہ جیوندا ہووے۔اوہ انج دا ای لگ رہیا سی جِویں دا کسے سِنگ والے گھوڑے نوں ہونا چاہیدا ۔جادوئی تے بھیتاں بھریا جے اوہ اپنے پَیراں تے ٹُر پوے تاں مینوں بھورا حیرانی نہ ہووے۔

اِک سنگے گھوڑے دے کول اِک سوانی کھلوتی سی لکڑ دے گھوڑے وانگ ای اَہِل ،پُھلاں والا سکارف اوہدے موڈھیاں اُتے سی اتے اوہدا اِک ہتھ لکڑدے گھوڑے دی دَھون اُتے سی۔یقینی طور تے اوس نے مینوں کتاباں دی الماری دے اولھے لُک کے پھِردیاں ویکھ لیا ہونا ،حالے تیک میں کُجھ فیصلا نہیں کر سکیا ساں کیوں جے اچانک اوہ مینوں سبھناں نال رَل جاون دا اشارا کر ن لگی۔ہُن ہر کسے نے مُڑدیاں ہویاں مینوں گھُورنا شروع کر دِتا۔میں سوچیا ایتھوں دَڑ وَٹ جاواں تے اپنے راہ پواں " ٹھیک اے تیری مرضی"اوس نے آکھیا۔" جے تینوں چنگا لگے تے آ جا ساڈے نال رَل مِل جا۔"

ایس لمحے میں اپنے آپ نوں دوجیاں بالا ں دے نال چونکڑی مار کے بیٹھا اوہنوں تکدیاں انتظار کرن لگا۔اوہ اِک سنگے گھوڑے نوں تھپکاون لگی تے اوہدی دَھون نوں ہموار کر رہی سی۔فیراوہ بڑے دھیان نال اوس اُتے بیٹھ گئی۔اوہ اوس نال انج ورتارا کر رہی سی جیوں اوہ اصلی ہووے تے اوہ اوس نوں کسے طرحاں وی خطرے وچ نہیں پا نا چاہندی اے۔اوس نے اوہنوں سہلایا تے اپنے پُٹھے ہتھ نال اوس دے متھے تے آئے والاں دا کنگھا کیتا۔اوس دا ہتھ باقی پِنڈے وانگ نِکا جہیا نرم و نازک تے شاندار سی۔میرے چُفیرے تاں توقعات دی چُپ پسری پئی ہووے۔کوئی وی ہِل جُل نہیں سی رہیا۔کُجھ وی ہو نہیں سی رہیا۔کسے نے کُج وی نہ بولیا۔

اچن چیت اِک کُڑی اینا جو میرے لاگے ای بیٹھی ہوئی سی بولی۔" اِک سنگے گھوڑےوالی کہانی ،مِس جی!سانوں سبھ نوں اوہا کہانی ای سُننی اے ۔"ہُن ہر کوئی اوہدے واسطے ای رَولا پاون لگا۔" اِک سنگے گھوڑے والی کہانی! اِک سنگے گھوڑےوالی کہانی!"

" اچھا،اچھا بچو،" سوانی نے اپنا ہتھ اُچا کر کے سبھ نوں چُپ کرکے بیٹھن لئی آکھیا" فیر اسیں اِک سنگے گھوڑے دی کہانی ای شروع کردے آں۔" اوہ رُکی تے کُجھ لمحیاں لئی اپنیاں اَکھاں بند کر لئیاں۔اوس نے مُڈھ بنھیا۔"بالو!کھڑکی دے باہر تکو۔کیہ مینہ نہیں وَس رہیا؟ کدی تُسیں حیران ہوئے او ایہ سوچ کے کہ کیہ ہووے گا جے وَسدا مینہ کدے رُکے ای نا؟ایہ وی اِک اجہی ای کہانی اے جو بڑے لمے عرصے پہلاں واپری سی،جدوں اِک دیہاڑے مینہ وسنا شروع ہویاتے فیر کدے رُکیا ای نہیں۔مینہ وسدا ای چلا گیا ۔ایہ سبھ ایس لئی ہویا کہ خُدا دُنیا نال غُصے ہو گیا ہویا سی،کیوں جے اوس نے ویکھیا سی کہ دُنیا تاں اجہےمَکار لوکاں نال بھری گئی جو کسے دی کوئی پرواہ ای نہیں کردے نیں اتے نہ ای اوس سوہنی دُنیا دی پرواہ کررہے نیں جِتھے اوہ رہ رہے نیں۔اوہ ظالم،خُد غرض تے لالچی ہو چُکے نیں تے خُدا اوہناں نوں سبق سِکھانا چاہندا سی جو اوہ کدے وی بھُل نہ سکن۔اوس نے سوچیا انج کرن دا صرف اِکو ای راہ اے۔اوہ ایہناں سبھ مکاراں نوں تباہ برباد کر دیوے گاپر لوڑ تاں ایس گل دی وی سی کہ ایہ یقینی بنایا جاوے گا کہ جوچند لوک چنگے تے نیک نیں اوہناں نوں لازمی بچایا جاوے ،جنوراں نوں وی ـــاوہناں نے تاں کسے نوں کوئی نقصان نہیں اَپڑایا سی نا،کیہ انج نہیں سی؟ایس طرحاں اوہ دُنیا نوں اِک ہور موقع دین جا رہیا سی جِو دُنیا دا بِلکل ای نواں مُڈھ ہونا سی۔

"ایس واسطے خُدا نےجو سبھ توں دانا تے مہربان انسان ہو سکدا سی اوس نوں چُنیا۔اوہ اِک بُڈھا انسان سی جس نوں نوح (حضرت نوحؑ) کہیا جاندا سی۔اوس نے نوح نوں کہیا کہ اوہ لکڑ دی وڈاساری بیڑا تیار کرے تےایس کم واسطے ہُنے توں ای جُٹ جاوے،ایہ بیڑا بہت ای وڈا ہونا چاہیدااینا وڈا جو ایس توں پہلاں کدے وی کسے نہ بنایا ہووے۔ایہدے وچ نہ صرف نوح تے اوس دا سارا پروار ہووے گا سگوں زمین تے موجود ہر جانور دیاں دو دو قسماں وی ہوون۔ایس واسطے نوح تے اوس دے پروار نے وڈے وڈے رُکھاں نوں وڈھنا شروع کر دِتا۔اوہناں نے رُکھاں دے تختے کٹے تے اِک وڈا سارا بیڑا بنالیا جیوں خدا نے اوہناں نوں حُکم دِتا ہویا سی۔

(جاری اے)